Naarmate de gaming -industrie evolueert, met name binnen het horrorgenre, zoeken zowel ontwikkelaars als spelers constant op zoek naar nieuwe manieren om spanning en angst te bewerkstelligen. Met elk voorbijgaand jaar worden bekende mechanica voorspelbaar en hangt de algemene indruk van een spel grotendeels af van het ontwerp, het verhaal en de verhaallijn. Af en toe komt er iets buitengewoons naar voren, maar deze edelstenen zijn zeldzaam. Vandaag wil ik dergelijke opvallende titels bespreken die de horror -gaming -ervaring opnieuw hebben gedefinieerd.

In plaats van een nieuwe term uit te vinden, laten we de algemeen erkende "meta-horror" gebruiken om dit genre of subgenre van horrorspellen te beschrijven. Het bepalende kenmerk van Meta-Horror is het breken van de vierde muur, wat betekent dat het spel niet alleen interactie heeft met zijn personages en wereld, maar ook rechtstreeks met de speler. Deze techniek, samen met zijn verschillende toepassingen, transformeert een spel in een echt meesterwerk. Als je walkthroughs van de spellen hebt gespeeld of bekeken die ik later zal noemen, heb je waarschijnlijk een gevoel van intriges en verbazing ervaren.

Het eerste opmerkelijke voorbeeld van het breken van de vierde muur is Psycho Mantis van Metal Gear Solid. Op een gegeven moment vraagt ​​de baas je om je controller neer te zetten. Hoewel dit vandaag misschien niet indrukwekkend lijkt, was het baanbrekend in 1998. Hideo Kojima ging verder door gebruik te maken van de DualShock -controller en consolemogelijkheden. De baas manipuleert het apparaat, onthult je favoriete spellen en versterkt de druk op spelers die niet bekend zijn met dergelijke interacties.

Sindsdien wordt deze techniek vaak gebruikt en verschijnt in games als Deadpool, Detroit: Word Human en Nier Automata. Naast direct spelersadres is er echter vaak weinig anders. Tenzij een spel spelers wil verrassen door interactie, blijft het breken van de vierde muur een mooie bonus.

Afbeelding: Reddit.com

Onder recente releases valt Miside op als een spel met de label met "Elements of Meta-Horror." Eerlijk gezegd is het meta-horroraspect beperkt tot spelersinteractie, verder gecompliceerd door zijn "game in een spel" -structuur. Misschien zal ik deze functie in een toekomstige discussie verkennen, omdat het intrigerend is.

Nu we de basis hebben behandeld, laten we enkele opmerkelijke meta-horrorspellen onderzoeken.

Tabel met inhoud

• Doki Doki Literature Club!
• Oneshot
• IMSCARED
• Conclusie

Doki Doki Literature Club!

Afbeelding: Reddit.com

Uitgebracht in 2017, verschijnt deze visuele roman aanvankelijk als een charmante romantische komedie, maar neemt een donkere wending. Het is inderdaad een meta-horror! Interactie met de speler gaat verder dan eenvoudig adres; De game heeft toegang tot de gebruikersnaam van uw besturingssysteem en maakt bestanden met intrigerende inhoud. Deze elementen dienen zowel als verhalentools als gameplay -mechanica.

De literaire club met prachtige 2D -meisjes behaalde snel fans, samenzweringstheoretici en bewonderaars voor zijn innovatieve aanpak. Hoewel niet helemaal nieuw, maakte DDLC deze stijl populair. Met bijna vier jaar sinds de laatste update wachten fans gretig op het volgende project.

Oneshot

Afbeelding: Reddit.com

Laten we uit visuele romans verschuiven, laten we dit RPG -maker -avontuur verkennen dat de grenzen nog verder verlegt. Ondanks dat het niet op de markt wordt gebracht als een horrorspel, bevat het verontrustende momenten. In oneshot leid je je personage om de wereld te redden, maar het spel weet van je.

Het spreekt u rechtstreeks aan via System Windows, maakt nuttige bestanden en wijzigt de titel, alle integraal in het puzzeloplossingsproces. In tegenstelling tot DDLC gebruikt Oneshot deze mogelijkheden volledig en bieden ze een boeiende ervaring. Voor velen, waaronder ikzelf, was dit hun eerste ontmoeting met het genre, waardoor een blijvende indruk achterliet. Ik raad aan om het uit de eerste hand te ervaren in plaats van erover te lezen.

IMSCARED

Afbeelding: Reddit.com

Uiteindelijk komen we aan bij het toppunt van Meta-Horror. Bij het plannen van dit artikel kwam IMScared meteen in me op, waardoor al het andere een inleiding werd.

Sommigen beschouwen deze spellen als virussen, die niet helemaal ongerechtvaardigd zijn. Ze hebben toegang tot systeemgegevens, verwijderen of maken bestanden, maar gerenommeerde meta-horrorspellen zijn niet gevaarlijk. Pas op voor kwaadaardige programma's vermomd als games, hoewel ze zeldzaam zijn.

Afbeelding: Reddit.com

Imscared zorgt ervoor dat het bij de lancering niet schadelijk is. De ontwikkelaar legt potentiële antivirusvlaggen uit, waardoor bezorgdheid wordt vergemakkelijkt. Wat volgt is echter buitengewoon. IMSCARED beschouwt zichzelf niet als een spel, maar een zelfbewuste entiteit, een virus dat met je in wisselwerking staat in plaats van andersom. Dit concept drijft de hele gameplay aan. Het manipuleert u door te crashen, Windows te minimaliseren, uw cursor te besturen, noodzakelijke of verstorende bestanden te maken.

Uitgebracht in 2012, heeft het verschillende updates gezien, zelfs in 2025 fris blijven. Verwacht frustratie van frequente crashes en minimalisaties, maar de ervaring is het waard. Voor mij belichaamt IMscared meta-horror, niet alleen angstaanjagend door visuals, maar door interactie met uw systeem.

Conclusie

Hoewel tal van games vergelijkbare technieken gebruiken, beheersen weinigen ze zoals die worden besproken. Meta-Horror biedt unieke sensaties en ik raad ten zeerste aan om er minstens één te proberen. Als visuele romans niet jouw ding zijn, probeer dan oneshot of imscared. Voor fans van willekeur en overleving bieden Voices of the Void een andere opwindende optie.