De rechtszaak van een Elden Ring-speler tegen Bandai Namco en FromSoftware beweert misleidende reclame, waarbij wordt beweerd dat verborgen spelinhoud wordt verdoezeld door de moeilijkheidsgraad van het spel. Laten we deze ongebruikelijke juridische actie eens onderzoeken.

Een rechtszaak over een 'vaardigheidsprobleem'?

Een 4chan-gebruiker, Nora Kisaragi, heeft een rechtszaak voor kleine vorderingen aangespannen, waarin hij beweert dat Elden Ring (en andere FromSoftware-titels) een "verborgen game" bevatten die opzettelijk verborgen is gehouden door middel van uitdagende gameplay. Deze bewering is in tegenspraak met het algemeen aanvaarde idee dat FromSoftware-spellen bekend staan ​​om hun moeilijke, maar eerlijke ontwerp. De recente Elden Ring DLC, Shadow of the Erdtree, versterkt deze reputatie alleen maar.

Kisaragi beweert dat de moeilijkheidsgraad van het spel geheime inhoud maskeert, waarbij dataminemateriaal als bewijs wordt aangevoerd. In tegenstelling tot anderen die geloven dat deze gegevens beperkte inhoud vertegenwoordigen, houdt Kisaragi vol dat ze opzettelijk verborgen zijn. De aanklager beschikt niet over concreet bewijs en baseert zich op waargenomen "hints" van ontwikkelaars, zoals verwijzingen in Sekiro's kunstboek en verklaringen van FromSoftware-president Hidetaka Miyazaki. Het kernargument komt neer op: "Consumenten betaalden voor ontoegankelijke inhoud zonder kennis van het bestaan ​​ervan."

De absurditeit van de bewering wordt benadrukt door het feit dat uitgebreide datamining waarschijnlijk al lang geleden zo'n "verborgen spel" zou hebben blootgelegd. De aanwezigheid van overgebleven gegevens in gamebestanden is een gangbare praktijk in de sector, vaak vanwege ontwikkelingsbeperkingen en niet vanwege opzettelijke verzwijging.

Juridische levensvatbaarheid?

De rechtszaak, ingediend in Massachusetts, valt onder de rechtbank voor kleine vorderingen, waarvoor geen advocaat nodig is. Hoewel iedereen ouder dan 18 jaar een rechtszaak kan aanspannen, hangt de geldigheid van de zaak af van de beoordeling van de rechter. Kisaragi zou kunnen proberen gebruik te maken van de consumentenbeschermingswet van de staat, die 'oneerlijke of bedrieglijke praktijken' verbiedt, met het argument dat de ontwikkelaars informatie achterhielden. Het bewijzen van deze misleiding en de daaruit voortvloeiende schade voor de consument zal echter uiterst moeilijk zijn, omdat er substantieel bewijs van een 'verborgen dimensie' nodig is. Zonder dit is ontslag zeer waarschijnlijk. Zelfs als dit lukt, is de schadevergoeding bij de rechtbank voor kleine vorderingen beperkt.

Ondanks de grote verwachtingen lijkt Kisaragi's motivatie minder te gaan over financiële compensatie en meer over het afdwingen van publieke erkenning van hun geloof in een verborgen speldimensie.

De uitkomst van de rechtszaak blijft onzeker, maar benadrukt de ongebruikelijke moeite die sommige spelers zullen doen om het spelontwerp en de verklaringen van de ontwikkelaars te interpreteren.