W rozwijającym się krajobrazie rozwoju gier wideo, kiedyś prestiżowa etykieta „AAA” jest coraz bardziej postrzegana jako przestarzała i nieistotna. Początkowo termin ten został wykorzystany do opisania projektów charakteryzujących się masywnymi budżetami, wysoką jakością i minimalnym ryzykiem niepowodzenia. Jednak dziś często kojarzy się to z wyścigiem o zyski, które poświęcają innowacje i jakość.

Charles Cecil, współzałożyciel Revolution Studios, głośno głośno o zmniejszającej wartości tego terminu. Opisuje „AAA” jako „głupie i bez znaczenia”, relikwia z czasów, gdy przemysł zmienił się, ale nie na lepsze. Krytyka Cecila podkreśla szerszy sentyment w branży, że skupienie się na dużych budżetach głównych wydawców niekoniecznie doprowadziło do poprawy wrażeń związanych z grami.

Najlepszym przykładem tej zmiany jest „Skull and Bones” Ubisoft, którą firma ambitnie nazywała „grę AAAA”. Po dekadzie rozwoju awaria projektu podkreśliła pustkę takich etykiet. Podobnie inni główni wydawcy, tacy jak EA, skrytykowali priorytety masowej produkcji nad zaspokojeniem interesów publiczności, dodatkowo podsycając debatę na temat znaczenia oznaczenia „AAA”.

Natomiast indie Studios mają znaczący wpływ na projekty, które często przewyższają gry „AAA” pod względem kreatywności i jakości. Gry takie jak „Baldur's Gate 3” i „Stardew Valley” stanowią świadectwo faktu, że duży budżet nie jest jedynym wyznacznikiem sukcesu lub wpływu gry. Te niezależne sukcesy sugerują, że należy skupić się na kreatywności i jakości, a nie na samych inwestycjach finansowych.

Uważa się, że podejście oparte na zysku w branży stłumią kreatywność, ponieważ programiści niechętnie podejmują ryzyko. Ten strach przed porażką doprowadził do zauważalnego spadku innowacji w grach dużych budżetów. Aby odzyskać zainteresowanie gracza i zainspirować nowych twórców, branża gier musi ponownie ocenić swoje strategie i priorytety, odejście od przestarzałej etykiety „AAA” w kierunku modelu, który ceni innowacje i jakość nad samym zyskiem.