Begraven als een soort vervloekte schat onderaan de aflevering van deze week van de officiële Xbox-podcast was nieuws over de langverwachte fabel van Playground Games. Ik noem het "schat" omdat het een zeldzame glimp van gameplay bevatte, maar "vervloekt" omdat het met dat gevreesde voorbehoud kwam dat gepaard gaat met zoveel ontwikkelingsupdates: een vertraging. Eenmaal gepland om dit jaar te lanceren, is Fable nu ingesteld voor een release van 2026.

Vertragingen zijn natuurlijk over het algemeen geen voorbode van ondergang, ondanks het pijnlijke wachten dat ze toebrengen. In het geval van Fable is dit hopelijk het teken van een rijk gedetailleerde wereld die gewoon meer tijd nodig heeft om te bloeien. Maar dat extra jaar van wachten kan goed worden gebruikt: er is geen betere tijd om de fable -games te spelen. In het bijzonder zou ik je aansporen om Fable 2, het hoogtepunt van de serie te proberen en (her) te ontdekken wat een vreemde en unieke RPG Lionhead Studios '2008 Classic is.

Volgens de normen van het rollenspel van vandaag is Fable 2 echt onderscheidend. Zelfs in vergelijking met zijn tijdgenoten van 2008, zoals Fallout 3 en de vroege 3D -spellen van Bioware, valt het op met zijn unieke visie. Hoewel Fable 2 een vrij traditionele campagnestructuur heeft met een lineair hoofdverhaal en een eclectische mix van optionele zijmissies, zijn de RPG -systemen verfrissend eenvoudig. In plaats van de complexe statblokken in games zoals Oblivion en Neverwinter Nights, vereenvoudigt Fable 2 deze elementen om een ​​toegankelijke ervaring te creëren, perfect voor degenen die niet bekend zijn met RPG -mechanica.

Het spel richt zich op slechts zes hoofdvaardigheden die uw gezondheid, kracht en snelheid regelen. Wapens hebben een enkele schadestatus en er zijn geen dergelijke complexiteiten voor pantser of accessoires. Gevechten komen overal in de meeste missies, maar het gaat meer om swashbuckling flair dan diepe mechanica, versterkt door creatieve spellcasting zoals de grappige chaos spreuk, waardoor vijanden dansen of vloeren schrobben. Zelfs de dood is soepel, met de enige boete als een kleine XP -aftrek.

Fable 2 is de RPG voor mensen die nog nooit eerder RPG's hebben gespeeld. In 2008, toen de enorme open wereld van de vergetelheid misschien overweldigend was gevoeld voor nieuwkomers, bood Albion van Fable 2 een beter beheersbare reeks kleinere, gemakkelijk te navigeren kaarten. Je kunt zich vrijelijk tussen deze gebieden verplaatsen, en met je trouwe hondengezel die je waarschuwt voor avonturen, kun je verder verkennen voorbij de gebaande paden om geheimen zoals begraven schat, gezonken grotten en de raadselachtige demonendeuren te ontdekken. Dit geeft de wereld een gevoel van grootsheid buiten zijn werkelijke grootte. De geografie van Albion is echter beperkender en leidt u naar lineaire paden van het ene oriëntatiepunt naar de andere, geen plek om te verdwalen in de traditionele zin.

Hoewel het fysieke landschap van Albion mogelijk niet vergeleken is met de uitgestrekte werelden van BioWare's Infinity Engine Games of Bethesda's Morrowind, zou het volgens moderne of hedendaagse RPG -normen oneerlijk zijn. De kracht van Fable 2 ligt in zijn bruisende, levendige wereld. Wanneer het wordt bekeken door de lens van een spel zoals Maxis 'The Sims, wordt het een opmerkelijke simulatie van de samenleving.

Albion werkt als een vreemd, organisch uurwerkorganisme. Elke ochtend, terwijl de zon opkomt, worden de inwoners wakker en beginnen hun dagelijkse routines. Town Criers kondigen winkelopeningen aan en, als nachtval, verklaren de tijd als "heel laat!" Net als families in de Sims heeft elke burger in Albion een interieurleven, beïnvloed door hun maatschappelijke rollen en persoonlijke voorkeuren. Via een groeiende bibliotheek met gebaren kunt u communiceren met elke niet-hostige NPC, verrukking, beledigend, indrukwekkend of zelfs verleiden. Een goed getimede scheet kan pubbezoekers in lachen sturen, terwijl het bespotten van kinderen hen naar hun ouders kon laten rennen. Met deze emoties kunt u de inwoners van Albion beïnvloeden, hen charmeren met uw heldendom of ze afstoten met uw schurk. We bespreken vaak reactieve NPC's en levende spelsteden, maar Fable 2 bereikt dit op een uniek boeiende manier.

Als een held met een Capital H, bestemd voor grote avonturen, pestende bandieten en het vinden van schat, wordt Fable 2 nog interessanter wanneer je integreert in de samenleving. Bijna elk gebouw in Albion is beschikbaar voor aankoop, of ze nu huizen of winkels gebruiken, met behulp van geld verdiend met banen zoals houtsnij en smeden, die rustgevende afleidingen worden. Zodra u een woning bezit, kunt u een verhuurder worden, eerlijke of buitensporige huurprijzen maken of uw huis maken, u naar uw smaak inrichten. De volgende stap omvat het najagen van een NPC door herhaaldelijk hun favoriete emote te gebruiken totdat ze voor je vallen, wat leidt tot komische romantiek en, uiteindelijk, een baby. Hoewel individuele elementen kunstmatig aanvoelen, net als de Sims, creëert de algehele ervaring een echt levensgevoel.

Weinig RPG's hebben de voorsprong van Fable in dit aspect gevolgd. Zelfs de prestaties van Baldur's Gate 3 omvatten geen biologische romances of manipulatie van onroerend goed. Het levendige gevoel van leven van Albion vindt echter een echo in Red Dead Redemption 2. Rockstar's Digital Wild West is ongelooflijk responsief, met NPC's die geloofwaardig reageren op je acties. Elk personage kan worden interactie met een systeem dat doet denken aan de gebaren van Fable 2, en je gedrag kan ze verrassen of irriteren. Hoewel de meeste interacties eenvoudig zijn, helpen die u op zinvolle manieren helpt, zoals ze van een slangenbite redden, u misschien later herinneren en belonen. Als de nieuwe fabel van de Playground is om trouw te blijven aan zijn wortels, zou het de levende wereld van Rockstar moeten emuleren in plaats van de op tafel gebaseerde RPG's die momenteel populair zijn.

Er zijn andere essentiële elementen die speeltuin moet behouden. Fable's typisch Britse humor, met zijn droge, geestige satire van het klassensysteem en speelse zwervergrappen, moet blijven. Een cast van geliefde acteurs, verwant aan het onderwijzend personeel van Hogwarts, is cruciaal en de speeltuin lijkt op schema met Richard Ayoade en Matt King in trailers. Maar misschien wel het belangrijkste, voorbij de bruisende wereld, is Lionhead's benadering van goed en kwaad.

Peter Molyneux, de oprichter van Lionhead Studios en hoofdontwerper van de Fable -serie, is altijd gefascineerd geweest door de tweedeling van goed en kwaad. Dit blijkt uit het eerste project van de studio, het God Game Black & White, en ging door de hele carrière van Molyneux, inclusief zijn aankomende Masters of Albion. De benadering van Lionhead voor de keuze van de spelers, verschilt echter van de genuanceerde beslissingen in de beste werken van Witcher of BioWare. In Fable 2 zijn uw keuzes grimmig binair - hetzij volledig deugdzaam of volkomen gemene, zonder middelste grond. Het gedijt op komische uitersten; Een vroege sidequest kan u vragen om ongedierte uit het magazijn van een handelaar te verwijderen of al zijn aandelen te vernietigen. Later kan een geest die zelfmoord pleegde nadat hij op het altaar was gewist, je zou vragen om zijn voormalige minnaar te kwellen, met je enige opties om haar leven te maken of met haar te trouwen.

Het afgelopen decennium van RPG -ontwikkeling heeft de expressie van spelers benadrukt door een spectrum van keuzes die menselijk gedrag weerspiegelen. Morele dilemma's worden nu als complexer gezien dan het kiezen tussen het redden van kinderen of het verbranden van ze. Toch gedijt Fable op zijn binaire keuzes en geniet je van de gelegenheid voor jou om de meest heroïsche held of de filste schurk te zijn. Dit werd opgericht in de eerste game, waar het kiezen van slechte opties duivelhoorns op je karakter zou kunnen laten groeien, maar het scheen echt in Fable 2. De missies van het vervolg bieden rijkere, creatievere paden voor goed of kwaad, en de reactieve wereld laat je acties vorm geven aan je reputatie en morele afstemming. Veel RPG's worstelen om morele resultaten impactvol te laten voelen omdat ze zich op het middenveld concentreren, maar Fable 2 blinkt uit door zijn uitersten te omarmen, waardoor je vol kunt gaan met bijpassende bliksemkrachten.

Het is onzeker of speeltuinspellen deze essentie van fabel zullen vastleggen. De recente ontwikkelingsupdate omvatte 50 seconden pre-Alpha-gameplay-beelden, maar het bood weinig inzicht in de authentieke fable-ervaring, behalve de verplichte kippenschop. Een korte blik in een stad die dicht, bruisend en vol leven lijkt, geeft hoop dat Playground Games trouw is gebleven aan de unieke maatschappelijke simulatie van Fable 2. Ik verwacht gretig de kans om met zijn wereld in contact te komen, van wijzen en lachen om kinderen tot dansen op pubtafels en het beginnen van wervelwind romances met vreemden achter de groene kruideniers.

Maar dat alles is een jaar verwijderd. In de tussentijd zal het herzien of ervaren van Fable 2 voor het eerst eraan herinneren waarom het zo geliefd is en waarom het cruciaal is voor speeltuinspellen om zijn eigenaardigheden te behouden. Wat we niet nodig hebben uit dit project is een fable opnieuw bedacht als een Witcher-kloon, een poort-alike van Baldur of een RPG in Dragon Age-stijl. We hebben gewoon Fable nodig om fabel te zijn, scheten en zo.