Op de Dice -top in Las Vegas, NEACHTY DOG'S NEIL DRUCKMANN en Sony Santa Monica's Cory Barlog voerden een openhartige discussie over twijfel, een heersend thema in hun creatieve reizen. Hun uurlange gesprek had betrekking op persoonlijke onzekerheden, het identificeren van succesvolle ideeën en de uitdagingen van karakterontwikkeling in meerdere games.

Eén doelgroepvraag vormde een dwingende uitdaging: hoe benaderen ze karakterontwikkeling over vervolgjes? De reactie van Druckmann was onverwacht: hij beschouwt geen sequels tijdens het werken aan het eerste spel. Hij richt zich intens op het huidige project en behandelt elk als een zelfstandige ervaring. Elke vervolgideeën zijn spontane, geen vooraf geplande elementen. Hij verklaarde beroemd dat hij elk spel benadert alsof het misschien zijn laatste is, waardoor elke creatieve impuls volledig wordt gerealiseerd in het huidige project. Deze aanpak, legde hij uit, strekt zich uit tot het grootste deel van zijn werk, met uitzondering van de THE LAATSTE OF US TV-serie, die een vooraf bepaalde multi-seizoensboog heeft.

Voor vervolgjes bezoekt Druckmann de vorige game opnieuw, waarbij onopgeloste elementen en potentiële karakterbogen worden geïdentificeerd. Als er geen dwingende richting ontstaat, overweegt hij het verhaal van het personage af te ronden. Hij noemde de Uncharted -serie als een voorbeeld, en benadrukte hun iteratieve benadering van elke aflevering, het voortdurend op zoek naar nieuwe verhalen en het vermijden van herhaling. De afwezigheid van een vooraf gedefinieerde routekaart zorgt voor organische evolutie en voorkomt creatieve stagnatie.

Barlog, omgekeerd, gebruikt een zorgvuldig geplande, langetermijnbenadering, die huidige projecten verbindt met ideeën die jaren eerder zijn opgemerkt. Hoewel hij deze methode creatief lonend vindt, erkent hij zijn enorme stress en de inherente uitdagingen van het coördineren van talloze individuen en het verschuiven van perspectieven gedurende langere periodes. Deze benadering, geeft hij toe, vereist een niveau van vertrouwen dat Druckmann niet bezit. Druckmann geeft de voorkeur aan een directere focus en concentreert zich op het heden in plaats van op lange termijn planning.

Het gesprek verschoof naar de emotionele tol van hun carrière. Druckmann uitte zijn blijvende passie voor game -ontwikkeling en noemde het perspectief van Pedro Pascal op kunst als drijvende kracht. Hij erkende de intense stress en negativiteit, inclusief doodsbedreigingen, maar uiteindelijk weegt zijn liefde voor het vertellen van games en werken met getalenteerde individuen zwaarder dan de uitdagingen.

Druckmann vroeg vervolgens Barlog over het punt van verzadiging, wat leidde tot een aangrijpende reflectie op de meedogenloze drang van creatieve ambitie. Barlog beschreef het eindeloze streven naar de 'volgende berg', de onverzadigbare wens om te creëren, zelfs na het behalen van aanzienlijk succes. Deze interne dwang, zo betoogde hij, is zowel een zegen als een vloek, die meedogenloos werk bestuurt, ondanks het potentieel voor burn -out.

Druckmann weergalmde dit sentiment, maar met een meer afgemeten perspectief, en benadrukte het belang van het creëren van kansen voor anderen. Hij is van plan geleidelijk zijn betrokkenheid bij de dagelijkse operaties te verminderen, waardoor anderen de teugels kunnen nemen en de uitdagingen en beloningen van creatief leiderschap kunnen omarmen. Barlog verklaarde in een humoristisch contrapunt zijn voornemen om met pensioen te gaan.