Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, heeft de aanblik van de reis van 2006 naar Tamriel getransformeerd in de mooiste Elder Scrolls-game me ooit in ongeloof. Historisch gezien zijn remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered vaak tekort aan verwachtingen, nauwelijks te onderscheiden van hun oorspronkelijke Xbox 360 -tegenhangers. Toch, om getuige te zijn van de keizerlijke stad, een plaats die ik bijna twee decennia geleden onderzocht, nu weergegeven in Unreal Engine 5 met Ray Tracing, voelde surrealistisch. Bovendien is de game verbeterd met belangrijke upgrades om te bestrijden, RPG -systemen en tal van andere details. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en de ontwikkelaar van het project, virtuo's, het verkeerd hadden genoemd. Moet het niet de Oblivion Remake worden genoemd?

Ik was niet de enige met deze gedachte. Veel fans en zelfs Bruce Nesmith, de senior game -ontwerper van de originele Oblivion , suggereerden dat "Remaster" de omvang van de veranderingen mogelijk niet volledig inkapselen. Na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, werd het echter duidelijk dat hoewel Oblivion Remastered eruit ziet als een remake, het de gameplay -gevoel van een remaster behoudt.

De reden * Oblivion * lijkt een remake te zijn, is te wijten aan het uitgebreide werk van virtuo's, die "elk actief helemaal opnieuw" opnieuw hebben ontworpen. Visueel is alles wat je op het scherm ziet gloednieuw - van bomen en zwaarden tot afbrokkelende kastelen. Dit zorgt ervoor dat het spel moderne grafische normen voldoet met prachtig gestructureerde omgevingen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat realistisch de gamewereld beïnvloedt bij elke pijl- en wapenstaking. Ondanks de bekende personages uit 2006 is elk NPC -model opnieuw opnieuw gemaakt. Deze revisie is niet bedoeld om de nostalgie van het origineel te repliceren, maar streeft ernaar om aan de verwachtingen van 2025 te voldoen. Het is de meest visueel verbluffende Bethesda Game Studios RPG tot nu toe, en had ik het voor de geruchten van de remaster gezien, ik zou het misschien hebben verward met *de Elder Scrolls 6 *.

Naast visuals is het gevechtssysteem vernieuwd, waardoor Swordplay substantieeler aanvoelt. De camera van de derde persoon bevat nu een functionele reticule, en alle menu's, van het Quest Journal tot de minigames van Lockpicking en Persuasion, zijn vernieuwd. Het oorspronkelijke nivelleringssysteem, vaak bekritiseerd, is vervangen door een meer logische hybride van Oblivion en Skyrim 's benaderingen, en spelers kunnen nu sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen is het gemakkelijk om je af te vragen of we inderdaad in remake -territorium zijn.

Als ik Oblivion Remastered had gezien voor de geruchten, had ik misschien geloofd dat het de Elder Scrolls 6 was. De uitdaging hier ligt niet in technologie of spelveranderingen, maar in semantiek. Er zijn geen duidelijke industrienormen die remakes onderscheiden van remasters, en uitgevers gebruiken deze termen vaak losjes. Bijvoorbeeld, Rockstar's "Definitive Edition" remasters van de Grand Theft Auto -trilogie alleen maar structuren en passen moderne verlichtingseffecten toe, die nog steeds de blockiness van het PlayStation 2 -tijdperk behouden. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy , daarentegen, bestempelt ook een remaster, bevat volledig nieuwe afbeeldingen die aansluiten bij moderne games. De term "remake" wordt nog dubbelzinniger: Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls herbouwen hun spellen vanaf de grond maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 de interactie met de wereld van het spel opnieuw ontwerpt terwijl de structuur intact blijft. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte veranderen het ontwerp, het script en het verhaal van de originelen aanzienlijk. Deze voorbeelden vallen allemaal onder de paraplu "remake", maar variëren sterk in hun aanpak.

Op een gegeven moment was de consensus dat een herbouwde game in een moderne motor een remake was, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definitie raakt echter verouderd. Een meer passende moderne definitie kan zijn dat een remaster een grafische revisie is die het ontwerp van de originele game behoudt met een aantal kwaliteit van leven gameplay-upgrades, terwijl een remake de game volledig opnieuw ontwerpt. Dit zou Demon's Souls en Metal Gear Solid classificeren: Delta als remasters, die de "remake" -term voorbehouden voor games die nieuwe interpretaties van oude ideeën bieden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg van de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Gezien deze definities is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Ondanks de nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing-effecten waardoor het er gloednieuw uitziet, blijft de kerngameplay geworteld in het 20-jarige ontwerp, een bewijs van de filosofie van Bethesda: "We hebben elk deel bekeken en zorgvuldig geüpgraded. Maar vooral, we wilden de kern nog steeds veranderen. Het is nog steeds een game uit een vorige tijdperk en zou een van de vorige tijd moeten voelen."

De essentie van dat vorige tijdperk is duidelijk in elk aspect. Het zit in de laadschermen die achter elke deur verschijnen, de verbijsterende overtuiging -minigame die ontbindt van gesprekken ondanks de interface -upgrade, en de simplistische stadsontwerpen die doen denken aan theaterpodiumsets. De NPC's dwalen nog steeds onhandig en praten met de charme van een basis AI. Gevechten, zelfs na upgrades, voelt los en onhandig, en een overvloed aan bugs en glitches worden bewaard, waardoor de eigenzinnige charme van het origineel wordt gehandhaafd.

De gedetailleerde details van de vergetelheid zijn onmiskenbaar verouderd. Recente games zoals Obsidian's Avowed Showcase De toekomst van het genre met meer vloeibare gevechten en lonende verkenning, waardoor Oblivion Remastered als een relikwie een relikwie voelt. Toch biedt Oblivion nog steeds veel in 2025. De wereld blijft betoverend, gevuld met mysteries en eigenaardigheden, en zijn ambitieuze elementen, zoals dynamische goblin -oorlogen en boeiende queststructuren, vallen zelfs twee generaties later op. De ouderwetse benadering van de vrijheid van spelers voelt verfrissend aan in een tijdperk dat wordt gedomineerd door handig spelontwerp. De dialoog mist echter finesse, de systemen missen elegantie en het niveauontwerp voelt oud. Een remake zou deze elementen moderniseren, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden. Het blijft dus een remaster.

Wat denk je dat de nieuwe vergetelheid is? ------------------------------------------

Het is een remake. Het is een remaster. Het is iets anders en we hebben er een nieuw woord voor nodig.

ANTWOORDSEE RESULTATENVIDEO Games lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om te voldoen aan moderne normen voor beeldkwaliteit. Toch blijft een oude film een ​​oude film; De 4K -restauraties van * Jaws * en * The Godfather * zien er ongelooflijk uit, maar zijn duidelijk producten van de jaren 1970, duidelijk in hun richting, levering en effecten. * Oblivion* is verwant aan deze Blu-ray-restauraties van klassieke films. Het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste en herschept zijn "buitenkant" in een nieuwe motor, maar daaronder blijft het een product van de jaren 2000. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, vergeleek het met de game -engine als het brein en onwerkelijk 5 The Body: "De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven die spelers bijna 20 jaar hebben gehouden."

Oblivion Remastered is precies wat zijn naam suggereert, en dit moet zijn prestaties niet verminderen. In plaats van te debatteren of het een remake is, moeten we het erkennen als de benchmark voor remasters van grote AAA -bedrijven. Dit is de standaard Mass Effect Legendary Edition had moeten bereiken, niet alleen een opgeruimde heruitgave. Dit is wat Grand Theft Auto: de trilogie had moeten zijn, geen cynische geldgreep. Oblivion Remastered is een bewijs van passie en toewijding, die eruit ziet als een remake maar spelen als een liefdevol bewaarde remaster.